داورانی که فوتبال را به چالش می‌کشند

مدتی بود که جامعه داوری ادعا می‌کرد از فوتبال ایران جلوتر حرکت می‌کند و در میادینی که تیم ملی حضور ندارد، دیده می‌شود؛ اما این روزها آنقدر آش شور شده که صدای عالم و آدم درآمده و کمتر کسی است که از این وضعیت داوری گله و شکایت نداشته باشد. در هر هفته لیگ برتر ماجرایی درست می‌شود که یک هفته تمام جریان‌های فوتبالی را زیر سایه خود می‌گیرد و همه اینها نشان می‌دهد داوری ما چه اوضاعی دارد.

متاسفانه تنها درد بزرگ داوری ما، این اشتباهات ریز و درشت نیست. جامعه داوری ایران نمی‌تواند اعضای خود را تحمل کند. وضعیتی که الان بر داوری ایران حاکم است و روابطی که بین داوران با هم و کارشناسان داوری با داوران وجود دارد، همه چیز را به ما می‌گوید. نه لازم است ما مساله را بزرگ کنیم و نه بی اهمیت جلوه دهیم.

هر داوری که مشغول فعالیت است، تا دلتان بخواهد در میان داوران در حال فعالیت و داوران بازنشسته مخالف و احیانا دشمن دارد. این نشان می‌دهد آستانه تحمل این قشر تا چه اندازه بالاست. با این وصف باید هم نگران روزهایی باشیم که قرار است حسین عسگری کمیته داوران را سرپرستی کند. روزهایی که در چینش داوران، هدایت آنها و کنترل اوضاع، چشممان به این داور بازنشسته باشد. اگر احتمالاتی که درباره حضور تاج یا شفق در کیمته داوران می‌دهند، احتمالات درستی باشد، باز هم این نگرانی‌ها از بین نخواهد رفت چرا که این کمیته با یکی از جنس خودش هم به سختی اداره می‌شد، چه رسد به فردی که از این جماعت نیست. اگرچه اکنون حسین عسگری سرپرست این کمیته است؛ اما هیچ تضمینی وجود ندارد که او در این سمت باقی بماند.

همه امیدوار بودند تیم ملی با موفقیت و قهرمانی و یا حداقل حضور در فینال به تهران برگردد ولی این اتفاق نیفتاد و حالا لیگی داریم که در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، تماشاگرانی دارد که به ورزشگاه می‌آیند تا تیم محبوب خود را تشویق کنند و نمی‌توانند بی قانونی یا اشتباهات داوری را تحمل کنند. حالا اگر این تماشاگران، نه از طیف اول که افرادی سرخورده از فوتبال باشند که حوصله هیچ چیز را ندارد، دیگر خود حدس بزنید که با اشتباهات داوری چه بلایی بر سر ورزشگاه خواهد آورد.